Η ώρα της αλήθειας

Συνάδελφοι στη σχολή μας δραστηριοποιείται εδώ και ένα χρόνο μια Σεισμόπληκτη παράταξη που μας έχει συνηθίσει πλέον σε πολιτικούς εκτροχιασμούς. Ήρθε λοιπόν η ώρα να μπουν τα πράγματα στη θέση τους, γιατί όποιος παίζει με την ανοχή των φοιτητών και των σοβαρών παρατάξεων που έχουν πολιτικό λόγο και δράση στις σχολές και την κοινωνία κάποια στιγμή παίρνει την ανάλογη απάντηση. Εμείς δεν θα κάνουμε κάτι διαφορετικό παρά να απαριθμήσουμε έργα και ημέρες τους:

1. Τον Ιούνη μας τρόμαξαν όλους ότι θα έκαναν την επανάσταση. Λάτρεψαν την κατάληψη και την έκαναν θρησκεία και αντί να μιλάνε στις συνελεύσεις για την πολιτική της Κυβέρνησης, μιλούσαν για την ΠΚΣ που πρότεινε κλιμάκωση στις κινητοποιήσεις, που καλούσε τον κόσμο να μείνει στις σχολές, να παλέψει για όσα του ανήκουν, που την ίδια μορφή πάλης πρότειναν κι οι ίδιοι τελικά το φθινόπωρο. Δικαίωσαν πλήρως τη γραμμή που τόσο πολύ χτυπούσαν πριν λίγους μήνες και όμως συνεχίζουν να λασπολογούν εις βάρος της.

2. Την ίδια εποχή έκαναν παράπονα ότι η ΠΚΣ στο όνομα της ενότητας δεν στήριζε το πλαίσιο των ΕΑΑΚ. Είναι κακό αυτό συνάδελφοι; Είναι κακό να αντιπαρατίθεσαι με ένα πλαίσιο που λέει ναι στην κατάληψη ενάντια στο νέο Νόμο-Πλαίσιο αλλά α) ζητάει πτυχίο ανά γνωστικό αντικείμενο (όπως το λέει ο νέος Νόμος-Πλαίσιο), β) δεν καταδικάζει πουθενά τη στρατηγική της ΕΕ, γ) δεν καλεί το φοιτητικό κίνημα σε κοινό αγώνα με τους εργαζόμενους, με όλη την κοινωνία, δ) βάζει αιτήματα για Ενιαία Πανεπιστημιακή Εκπαίδευση (όπως την ορίζει η ψευτο-ανωτατοποίηση των ΤΕΙ που έκανε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ);

3. Γυρίζοντας στις σχολές το Σεπτέμβρη κατηγορούσαν την ΠΚΣ πως μπήκε στις καταλήψεις μόνο και μόνο για να περάσει την πολιτική γραμμή της. Η ΠΚΣ ήταν από την πρώτη μέρα στις καταλήψεις συνάδελφοι. Μάλιστα από το Σεπτέμβρη και μετά τα ΕΑΑΚ φρόντισαν να τροποποιήσουν ένα σορό αιτήματα, μέχρι και να τα καταργήσουν, από τα αγωνιστικά πλαίσια. Αιτήματα που είχαν διαμορφωθεί από τους ίδιους τους φοιτητές μέσα από συλλογικές διαδικασίες τον Ιούνη. Το αν βρήκαν ανταπόκριση τα αιτήματα που έθετε στο σύνολο των φοιτητών, αν με την παρέμβασή της τα διεκδικητικά πλαίσια έγιναν πραγματικά πιο επιθετικά, είναι άλλο ζήτημα, αν ισχύει όμως, πράγμα που παραδέχονται, αποτελεί την ιδεολογικοπολιτική ήττα τους.

4. Περιμένοντας τους πρωτοετείς στις εγγραφές (αν και υποτίθεται εκείνοι δε συνηθίζουν τέτοια πράματα) έφτιαξαν ένα πολύ ωραίο υλικό με λίβελους ενάντια στην ιστορία της ΠΚΣ, του φοιτητικού κινήματος αλλά και του λαού μας. Για άλλη μια φορά προσπάθησαν να εξομοιώσουν όλες τις «κομματικές» παρατάξεις, λες και αυτοί είστε ακομμάτιστοι (αλήθεια τι είναι η Αριστερή Ανασύνθεση, η ΑΡΑΣ, το ΝΑΡ και τέλος πάντων τι είναι το ΜΕΡΑ;) καταφεύγοντας σε αναφορές για «συγκυβερνήσεις», κοινό μέτωπο ΔΑΠ-ΠΚΣ, χρησιμοποιώντας το ειρωνικό: «Με την αριστερά της εξεταστικής για τις συγκυβερνήσεις της νέας εποχής...» σε συνέχεια εκείνου του τρομερού λόγου: «Το κόκκινο και το μπλε κάνουνε το μοβ, το μοβ είναι το χρώμα του πένθους συνάδελφοι...»!!!

5. Στις Γενικές Συνελεύσεις φέτος, αυτοί που πέρυσι φωνάζανε για την ενότητα της Αριστεράς, έκαναν τα πάντα για να μην κατέβει ένα πλαίσιο ενάντια στην πολιτική Κυβέρνησης-ΠΑΣΟΚ-ΕΕ, ενώ στη ίδια λογική ήρθαν να σπάσουνε την Επιτροπή Αγώνα που δημιουργήθηκε με πρωτοβουλία φοιτητών και εμείς, μέλη της ΠΚΣ, προσωπικά τους καλέσαμε.

6. Δεν σταματούν να λένε ότι πέρυσι, τη χρονιά που εμφανίστηκαν στο σύλλογο, επιτέλους ο σύλλογος απόκτησε πολιτική συνείδηση! Ακούσατε, ακούσατε, όλοι οι φοιτητές του Γεωλογικού μέχρι να εμφανιστούν οι σωτήρες μας, τα ΕΑΑΚ ήμασταν χαζοί, ευτυχώς που ήρθαν και μας έσωσαν. Αυτό που θυμίζουμε είναι απλά μια πληθώρα αγωνιστικών αποφάσεων του συλλόγου, για ζητήματα μόρφωσης αλλά και γενικότερα, σε ότι αφορά τη νεολαία, με προωθημένα αιτήματα για συμπόρευση με το εργατικό, το λαϊκό κίνημα.

7. Στη Γενική Συνέλευση του Συλλόγου στις 7/11 οι φοιτητές πήραν μαζικά μια αγωνιστική απόφαση για το Πολυτεχνείο. Από εκείνη τη στιγμή το ψήφισμα αυτό αποτελούσε ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΦΟΙΤΗΤΩΝ και αυτό κανείς δεν μπορεί να το αμφισβητήσει. Κανείς; Πάλι έδωσαν τα ρέστα τους. Από τη μια λένε ότι είναι παράλογο (άκου παράλογο) να ψηφίζονται τέτοια πράματα ενώ υπερψηφίζεται το πλαίσιο της ΔΑΠ και από την άλλη δεν αναγνωρίζουν καν ότι ο Σύλλογος είχε απόφαση για συμμετοχή στην πορεία του Πολυτεχνείου. Δηλαδή γύρισαν την πλάτη τους σε 150 φοιτητές, ανάμεσά τους και οι ίδιοι, που στήριξαν μια απόφαση τιμής στους μεγαλύτερους αγώνες του λαού μας και ακόμα στο Συντονιστικό Γενικών Συνελεύσεων έδιωξαν ένα σύλλογο από το μεγάλο «Μέτωπο Ενότητας» που υποτίθεται ότι δημιούργησαν. Δεν επέτρεπαν στους αντιπροσώπους του συλλόγου να φέρουν την απόφαση για συμμετοχή στην πορεία καθώς χαρακτήριζαν το σύλλογό μας «σχιζοφρενή». Εύγε συνάδελφοι, σχιζοφρενείς νομοθέτες των φοιτητικών διεκδικήσεων.

8. Τέλος, στο ίδιο το Συντονιστικό των Γενικών Συνελεύσεων, έχοντας 3 αποφάσεις συλλόγων που όριζαν επιστροφή της πορείας στο Πολυτεχνείο απέναντι σε 13 που κάτω από το σύνθημα «Μόρφωση – Δουλειά -Ανεξαρτησία, εμπρός για της γενιάς μας τα Πολυτεχνεία» αποφάσιζαν κατάληξη της πορείας στο Αμερικανικό προξενείο, έβγαλαν αφίσα με την υπογραφή του συντονιστικού που καλούσε σε επιστροφή στο Πανεπιστήμιο. Αυτοί, που μιλούσαν για «καπέλωμα», έβγαλαν τις μάσκες τους.

Συνάδελφοι Σεισμόπληκτοι, γνωρίζουμε όλοι καλά ότι τα μυαλά σας έχουνε φουσκώσει, ότι θεωρείτε τους εαυτούς σας προμηθευτές πολιτικής συνείδησης στους φοιτητές και ότι περνιέστε για το μεγάλο αριστερό ανεξάρτητο ενωτικό μέτωπο. Όμως οι φοιτητές δεν θα σταματήσουν ποτέ να διεκδικούν ότι τους ανήκει, τις πραγματικές τους ανάγκες. Τη θέληση αυτή δύσκολα θα σταματήσει μια παρέα σαν κι εσάς.