Οι βασικές αρχές της Ενιαίας Ανώτατης Εκπαίδευσης

Η Ανώτατη Εκπαίδευση δεν έχει ανάγκη μεταρρύθμισης, αλλά ανασυγκρότησης, με γνώμονα τις δώδεκα βασικές κατευθύνσεις που ακολουθούν:

1. Σκοπός και μέτρο της προόδου της Ανώτατης Εκπαίδευσης πρέπει να πάψει να είναι η συμμετοχή της στην κερδοφορία και να γίνει η συμβολή της στη γενική ευημερία, στην απαλλαγή της ανθρώπινης ζωής από το μόχθο, τη στέρηση, την άγνοια και τις προκαταλήψεις, γιατί αυτός είναι ο σκοπός της επιστήμης που τα πανεπιστήμια οφείλουν να υπηρετούν.

2. Η Ανώτατη Εκπαίδευση πρέπει να είναι δημόσια και δωρεάν και να παρέχεται από δημόσια εκπαιδευτικά ιδρύματα, που χρηματοδοτούνται αποκλειστικά από το κράτος. Η επιστήμη, σαν προϊόν της εργασίας χιλιάδων επιστημόνων και στοχαστών μέσα στους αιώνες, είναι κοινωνικό δημιούργημα και κοινωνική ιδιοκτησία. Κανείς δεν επιτρέπεται να την εκμεταλλεύεται και να την ιδιοποιείται για όφελος ατομικό.

3. Για να εκπληρώσει την κοινωνική της αποστολή, η Ανώτατη Εκπαίδευση πρέπει να διαθέτει στο σύνολό της το υψηλότερο δυνατό επιστημονικό επίπεδο. Χρειάζεται δηλαδή να είναι Ενιαία, με ισότιμα ιδρύματα που δεν ανταγωνίζονται, αλλά συνεργάζονται: Εχθρό τους δεν έχουν τα άλλα ιδρύματα, αλλά τους καταναγκασμούς της φυσικής και κοινωνικής πραγματικότητας. Φιλοδοξία τους δεν είναι η εξουδετέρωση του αντιπάλου για να επιβιώσουν ή να ανέβουν στο βάθρο της «αριστείας», αλλά η συνένωση των επιστημονικών τους δυνάμεων για την καταπολέμηση αυτών των καταναγκασμών.

4. Η έρευνα, η παραγωγή νέας γνώσης και όχι μόνον η αναπαραγωγή της παλιάς είναι το ειδοποιό χαρακτηριστικό της Ανώτατης Εκπαίδευσης, το στοιχείο που τη διακρίνει από τις προηγούμενες βαθμίδες. Ιδρύματα που δε διεξάγουν έρευνα δεν μπορεί να ανήκουν στην Ανώτατη Εκπαίδευση - όπως διατάζει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή - ούτε μπορεί η ερευνητική εργασία να αποκόπτεται από τη διδασκαλία και να διπλαμπαρώνεται σε εφτασφράγιστα και χειραγωγούμενα από τα μονοπώλια εργαστήρια και Ερευνητικά Ινστιτούτα προς αποφυγήν της «βιομηχανικής κατασκοπίας».

5. Τα αποτελέσματα της ερευνητικής δουλιάς πρέπει να είναι ελεύθερα και ανοιχτά στον καθένα, για να μπορεί η επιστήμη να προχωρά ανεμπόδιστη από τα διάφορα νομικά σύνεργα κατοχύρωσης του μονοπωλιακού ελέγχου της (πατέντες, άδειες εκμετάλλευσης, ιδιωτικά συμβόλαια κλπ.). Προπαντός όμως η ελεύθερη διάδοση της επιστήμης είναι αναγκαία για να εμποδιστεί η μονοπωλιακή εκμετάλλευσή της και τα θαυμαστά επιτεύγματά της στην ιατρική, στη βιολογία, στη φαρμακευτική και τους άλλους τομείς, να γίνουν προσιτά σε όλο το λαό και όχι μόνο στους λίγους που μπορούν να τα ακριβοπληρώνουν.

6. Θεμελιώδης όρος για την επιστημονική υπόσταση των ανώτατων ιδρυμάτων - μαζί με την έρευνα - είναι η διαφύλαξη του επιστημονικού αντικειμένου σπουδών. Σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να ανήκουν στην Ανώτατη Εκπαίδευση τα διάφορα προγράμματα ασυνάρτητων μαθήσεων που κατασκευάζει η αγορά και τα οποία ο νόμος - πλαίσιο αποκαλεί «γνωστικά αντικείμενα», ενώ η ΕΕ «διεπιστημονικότητα»! Η εξέλιξη της επιστήμης σε συνδυασμό με τις κοινωνικές ανάγκες είναι οι παράγοντες που πρέπει να καθορίζουν το αντικείμενο των σπουδών και όχι οι εκμεταλλευτικές ανάγκες των επιχειρήσεων για ευέλικτο εργατικό δυναμικό μιας χρήσης.

7. Η επιστημονική γνώση δεν μπορεί ποτέ να είναι προσαρμοσμένη στις εφήμερες ανάγκες της αγοράς, γιατί η επιστήμη είναι η αδιάκοπη προσπάθεια του ανθρώπου να γνωρίσει τα πιο σταθερά και ανθεκτικά στο χρόνο στοιχεία της πραγματικότητας, τις εσωτερικές σχέσεις και τους νόμους που την κυβερνούν. Η «κατάρτιση», που καλούνται σήμερα να υπηρετήσουν τα Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ, δεν έχει καμία θέση στην Ανώτατη Εκπαίδευση γιατί δεν είναι επιστημονική γνώση, αλλά ένα εμπόρευμα που σαν τ' άλλα εμπορεύματα φθείρεται και χάνει την αξία της, μετατρέποντας τους αποφοίτους σε ισόβιους γυρολόγους των καταρτίσεων και της ψευτοαπασχόλησης.

8. Το περιεχόμενο και η διάρκεια των προπτυχιακών σπουδών διαμορφώνεται με κριτήριο την κατάκτηση από τους αποφοίτους βαθιάς γνώσης του επιστημονικού αντικειμένου και ικανότητας για ελεύθερη κρίση, αυτονομία και δημιουργικότητα στην επιστημονική εργασία και στο επάγγελμα. Γι' αυτό το πρόγραμμα σπουδών κάθε τμήματος είναι επιστημονικά διαρθρωμένο ώστε να μεταδίδει στους φοιτητές όλη την απαιτούμενη για το αντικείμενο των σπουδών τους γενική και ειδική γνώση, καθώς και να τους εισάγει στις μεθόδους της έρευνας, αντί να αρκείται σε μια απλή μετάδοση μεθόδων εκμετάλλευσης και εργαλειακής χρήσης της υπάρχουσας γνώσης. Το πτυχίο αποτελεί τη μόνη απόδειξη ότι ο κάτοχός του διαθέτει όλα τα απαιτούμενα προσόντα για την άσκηση του επιστημονικού επαγγέλματος.

9. Οι προπτυχιακές σπουδές είναι ενιαίες και διακρίνονται από τις μεταπτυχιακές στο ότι σε αυτές το βάρος δίνεται στη μετάδοση της γνώσης που έχει ήδη παραχθεί, ενώ στις μεταπτυχιακές το βάρος δίνεται στην παραγωγή νέας γνώσης. Οι μεταπτυχιακές σπουδές είναι επίσης ενιαίες και οδηγούν αποκλειστικά σε διδακτορικό δίπλωμα. Η διάσπαση των προπτυχιακών σπουδών σε ταχύρυθμους κύκλους «κατάρτισης», που προβλέπει η Διαδικασία της Μπολόνια (σύντομος μονοετής, τριετής, διετής), δεν υπαγορεύεται από τις ανάγκες της επιστήμης, αλλά από τις απαιτήσεις των πολυεθνικών για μερική και ληξιπρόθεσμη απασχόληση των αποφοίτων στο πλαίσιο της διαρκούς εναλλαγής επαγγελμάτων.

10. Η καλλιέργεια επιστημονικής κοσμοθεωρητικής αντίληψης και διαλεκτικού τρόπου σκέψης αποτελεί βασικό μέλημα της Ανώτατης Εκπαίδευσης. Ιδιαίτερα στην εποχή μας που η τεράστια συσσώρευση γνώσης καθιστά αδύνατη την κατάκτησή της από τον μεμονωμένο επιστήμονα κι ερευνητή, η ανάπτυξη επιστημονικής κοσμοαντίληψης είναι καθοριστικός όρος για να μπορεί ο κάθε επιστήμονας να ξεπεράσει τις διαχωριστικές γραμμές του καταμερισμού του, να δει πέρα από το στενό ορίζοντα του αντικειμένου του τον κόσμο ενιαία, σαν ολότητα, στην κίνηση και στην αλληλεξάρτησή του, όπως πραγματικά είναι.

11. Η ανταπόκριση των πανεπιστημίων στην κοινωνική τους αποστολή δεν είναι θέμα μηχανισμών επιθεώρησης και μέτρων συμμόρφωσης, που εύσχημα αποκαλούνται «αξιολόγηση» και «κοινωνική λογοδοσία». Πρώτα και κύρια είναι ζήτημα μιας άλλης, συλλογικής οργάνωσης και προγραμματισμού της παραγωγής και της κοινωνίας. Από τη στιγμή που η κοινωνία θα θέτει συλλογικά τους στόχους της, θα πάψει ο έλεγχος του βαθμού εκπλήρωσής τους να είναι μια διαδικασία καταναγκαστική, όπως γίνεται σήμερα, που οι στόχοι καθορίζονται από το συμφέρον της ολιγαρχίας του πλούτου και είναι αντίθετοι και εχθρικοί προς τη μεγάλη πλειονότητα των πανεπιστημιακών, των φοιτητών - σπουδαστών και του λαού. Σε μια τέτοια προοπτική η πανεπιστημιακή κοινότητα μαζί με την εργατική τάξη και το λαό, όντας συμμέτοχοι στον κοινωνικό σχεδιασμό, θα νιώθουν δική τους υπόθεση την υλοποίησή του.

Επομένως,

12. Ο αγώνας για την ανασυγκρότηση στην Ανώτατη Εκπαίδευση συνδέεται με τον αγώνα για την ανασυγκρότηση όλης της κοινωνίας. Η ενιαία πάλη για μια άλλη εξουσία, που θα κατευθύνεται από το λαό και προς το λαό, είναι ο μόνος τρόπος για να απελευθερωθούν οι ανεξάντλητες δυνατότητες που έχει η επιστήμη να ανυψώνει την υλική και πνευματική στάθμη όλης της κοινωνίας.

ΞΕΣΗΚΩΜΟΣ !!!

Μετά από την προσπάθεια αναθεώρησης του Άρθρου 16, ένα ακόμα βήμα προς την ιδιωτικοποίηση των πανεπιστημίων, η Κυβέρνηση δεν σταματά την αντιεκπαιδευτική πολιτική της και κατέθεσε πριν από λίγες μέρες σχέδιο νόμου με αλλαγές στο νόμο για την λειτουργία των ΑΕΙ και ΤΕΙ. Προφανώς περίμενε ένα αδυνατισμένο φοιτητικό και λαϊκό κίνημα που δε θα μπορούσε να σταθεί εμπόδιο στην επιχειρούμενη κατάργηση ενός δικαιώματος όπως είναι η ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑ.

Ο νέος νόμος-πλαίσιο είναι ακόμα ένας νόμος που πρέπει να μείνει στα χαρτιά, γιατί είναι νόμος της ιδιωτικοποίησης , είναι νόμος που μετατρέπει τα πανεπιστήμια σε επιχειρήσεις και τους φοιτητές και τις οικογένειές τους σε πελάτες. Ο νέος αντιεκπαιδευτικός νόμος έρχεται να υποβαθμίσει ακόμα περισσότερο το επίπεδο των σπουδών μας και την αξία των πτυχίων μας, ισοβαθμίζοντάς τα με πτυχία κατάρτισης, με 3χρονα bachelor υποβαθμισμένων πανεπιστημίων του εξωτερικού και αποσπώντας από αυτά κάθε έννοια επιστημονικής ειδίκευσης.

Ο νέος νόμος πλαίσιο μεταλλάσσει ακόμα περισσότερο το ρόλο του πανεπιστημίου που αντί να είναι «κοινωνικός» στρέφεται ενάντια στην κοινωνική πρόοδο αφού:

• Οι υποτροφίες και τα επιδόματα σε φτωχότερους φοιτητές παύουν ουσιαστικά να υπάρχουν και αντικαθίστανται από τις ανταποδοτικές «υποτροφίες» που είναι ουσιαστικά ελαστική απασχόληση φοιτητών στο πανεπιστήμιο και «άτοκα» δάνεια που θα παρέχουν οι τράπεζες και θα αποπληρώνονται από τον καθένα αφού πάρει το πτυχίο του.
• Η έρευνα θα λειτουργεί μόνο προς όφελος των επιχειρηματικών κερδών. Στη λογική της ανταγωνιστικότητας και του «απορρήτου» δε θα υπάρχει συνεργασία μεταξύ των επιστημόνων, κάτι που καθ’ όλη την ιστορία οδηγούσε στην κοινωνική πρόοδο, αλλά τα πανεπιστήμια θα ανταγωνίζονται για το «ποιος θα φάει ποιον».

Το νέο νομοέκτρομα της κυβέρνησης δε σταματάει όμως εκεί. Τα ΑΕΙ και ΤΕΙ δε θα μπορούσαν να λειτουργήσουν απόλυτα ως επιχειρήσεις αν δεν υπήρχαν manager και η λεγόμενη «αυτοτέλεια». Το κράτος θέλει να παραχωρήσει την ευθύνη και για χρηματοδότηση στα ίδια τα ιδρύματα τα οποία θα «αξιολογούνται» για το βαθμό που τα καταφέρνουν. Αυτή η χρηματοδότηση σημαίνει:

• Χρηματοδότηση της έρευνας από επιχειρήσεις προς όφελος των κερδών τους και όχι για την ευημερία του λαού.

• Όπως το έχουμε δει και στο εξωτερικό ΔΙΔΑΚΤΡΑ και άλλου είδους δαπάνες που φορτώνονται στην πλάτη των φοιτητών και των οικογενειών τους.

Τέλος, για να είναι η «μεταρρύθμιση» ολοκληρωμένη δε θα μπορούσαν να μην μπουν στο στόχαστρο και οι ακαδημαϊκές και συνδικαλιστικές ελευθερίες. Χωρίς να σέβεται ακόμα και την ίδια την ιστορία του λαού μας η Κυβέρνηση προχωρά σε επαναπροσδιορισμό του Ακαδημαϊκού Ασύλου. Είναι λογικό, αφού κάθε μαγαζί δεν μπορεί να δουλεύει σύμφωνα με τις ορέξεις των «πελατών» του έτσι και στο πανεπιστήμιο δεν μπορούν να διακινούνται ιδέες για μια μόρφωση που θα απαντά στις λαϊκές ανάγκες.

Γνωρίζουμε καλά τα σχέδιά τους και στεκόμαστε ενάντια σε αυτά γιατί ξέρουμε ότι δεν είναι για το δικό μας συμφέρον. Είναι η υλοποίηση των αντιδραστικών αποφάσεων της ΕΕ που τα αποτελέσματά της τα βλέπουμε στο εξωτερικό και μας σοκάρουν. Γιατί μας σοκάρει το γεγονός πως στην κραταιά Γαλλία, με τα ιδιωτικοποιημένα-«δημόσια» πανεπιστήμια 40000 φοιτητές εκπορνεύονται για να καλύψουν το κόστος των σπουδών τους.

Στεκόμαστε απέναντι στα σχέδια όσων βάζουν πλάτες σ’ αυτήν την πολιτική, απέναντι στο ΠΑΣΟΚ που χέρι-χέρι με την κυβέρνηση προχωρά το δρόμο της μετατροπής της παιδείας σε εμπόρευμα και κάνει κριτική ανησυχόντας μόνο για το γεγονός ότι δεν επισπεύδεται η διαδικασία εφαρμογής των νέων μέτρων.

ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΤΩΝ ΑΝΑΓΚΩΝ ΜΑΣ. Οι διεκδικήσεις μας είναι εφικτές και παλεύουμε να είναι αυτές που θα υλοποιηθούν εδώ και τώρα. Μοναδική διέξοδος ο αγώνας μας, γιατί αυτές βρίσκονται στην αντίπερα όχθη της πολιτικής ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΕΕ, γιατί είναι αυτές που καλύπτουν τις λαϊκές ανάγκες, που μετατρέπουν την παιδεία σε κοινωνικό αγαθό.

Διεκδικούμε πραγματική χρηματοδότηση της Παιδείας, με δαπάνες που να ανέρχονται στο 15% του κρατικού προϋπολογισμού. Διεκδικούμε καταρχήν τα βασικά, δωρεάν σίτιση σε όλους τους φοιτητές, δωρεάν στέγαση για όσους είναι από άλλες πόλεις, πραγματικές και όχι «ανταποδοτικές» υποτροφίες, επίδομα στους φτωχότερους φοιτητές.

Παλεύουμε για ενιαίες προπτυχιακές σπουδές που θα παρέχουν επιστημονική ειδίκευση και ολοκληρωμένη γνώση πάνω στο επιστημονικό αντικείμενο, για μεταπτυχιακές σπουδές που θα οδηγούν σε διδακτορικό δίπλωμα και παραγωγή νέας γνώσης. Ενάντια στη σημερινή διάσπαση του πτυχίου (bachelor) της κατάρτισης και του μεταπτυχιακού (master) της ειδίκευσης. Παλεύουμε το πτυχίο μας να έχει αξία και να είναι η μόνη προϋπόθεση για ένταξη στην αγορά εργασίας, με παροχή πλήρων επαγγελματικών και εργασιακών δικαιωμάτων, με το δικάιωμα στη μόνιμη και σταθερή δουλειά.

ΑΥΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΝΑΓΚΕΣ ΜΑΣ
ΓΙ' ΑΥΤΕΣ ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ, ΑΥΤΕΣ ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ

ΠΡΟΧΩΡΑΜΕ ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΔΥΝΑΜΙΚΑ

ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ ΣΤΑ ΠΑΝΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΑ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΑ
ΜΑΖΙΚΟΠΟΙΟΥΜΕ ΤΙΣ ΓΕΝΙΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΜΑΣ
ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΠΑΛΗΣ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑ